Zo dem wo’s hed, esch dä wo’s wett,
solang ned nätt, bes er das ou hed.
Ond wenn er’s hed, esch er zo dem ned nätt,
zo dem, wo no me hed.

Us Bläch e chlini Hötte, Wasser us de Pfötze,
vom Füür es Fladebrot, e Schlofstell - im Stroh.
Jage esch si Bruef, aber nome wenn er muess,
läbt i de Natur, jede Tag - Ferie pur.

Mini Chend sölled das mol besser ha,
seid dä Ma, vo Dingsda.

E Wohnig im ne Block, a de Stross im 1. Stock,
d’Möbel Second-Hand, Poster - a de Wänd.
De Job i de Fabrek, schaffet i de Schecht,
of e Zahltag warte, Ferie - im Schrebergarte.

Mini Chend sölled das mol besser ha,
seid dä Ma, vo Dingsda

Es Hüüsli im Quartier, i de Stobe es Klavier,
e Färnseh a de Wand, abwäsche - nömm vo Hand .
De Job i de Verwaltig, schtenkt em aber gwaltig,
i de Beiz e chli plagiere, i de Ferie - go campiere.

Mini Chend sölled das mol besser ha,
seid dä Ma, vo Dingsda.

Es Huus met Pool, för Fitness gets en Ruum,
e Picasso a de Wand, en Rolex - a de Hand.
De Job i de Bank, aber d’Börse macht en chrank,
of Boni chan er zelle, Ferie - i de Seychelle.

Mini Chend sölled’s das, mol besser ha,
seid dä Ma, vo Dingsda.

E Villa am See, ond eini ou am Meer,
e Bentley met Chauffeur, en Butler - a de Tör.
Vo Bruef e Spekulant, veli säged em Vagant,
er esch niene rechtig dehei, Ferie - macht er kei.

Dä wo alles hed, dänkt mängisch: Ou ech wett,
das wo dä Ma, am Afang - hed gha .

Us Bläch e chlini Hötte, Wasser us de Pfötze,
vom Füür es Fladebrot, e Schlofstell - im Stroh.
Läbe i de Natur, d’Sonne als Uhr,
s’Gäld esch ehm gliich, d‘Freiheit - macht ehn riich.

Mini Chend sölled das emol so ha, wie dä Ma am Afang da.
Mini Chend sölled das emol so ha, wie dä Ma am Afang da.

Setti setti setti,
so vel hätt'i won i no setti
Anderi sägid, was i setti,
alles Sache, won i ned wetti.

Chröple, chrampfe, ech ha nüd d'säge
bes ech dä Stress nömm verträge.
De Chef cha das gar ned verstoh,
drum tued er mech sofort entloh.

Setti setti setti,
so vell hätt’i won i no setti.
Anderi sägid, was i setti,
alles Sache, won i ned wetti.

Psychopharmaka ond Doktore,
Guetachte vo hende ond vo vore.
D’Chranket hend’s mer avertrout,
ech liidi ondereme Burnout.

Wetti wetti wetti,
sovell hätt’i won i no wetti.
Zyt zom läbe ond zom si,
niemmer seid, won i sett si.

Flörte i de Bar es Rendez-vous,
i de Frou vom Chef säg ech jetz du.
Si tued en sofort wäge mer verloh,
ou das chan är jetz weder net verstoh.

Hätt de Chef mech ned entloh,
d’Wält wörd ech emmer noni verstoh.
Met em Gäld vo sinere Frau,
flüg ech a Strand ond säge tschau.

Jetz wo nech Gäld ha e ganzi Schwetti,
säg ech em Chef was är jetz setti

Mönschevögel geds of dere Wält e paar.
Ech könne eine, dä heisst Balthasar.

Hed e kei Fädere aber ou kei Flögel gha.
För sis Gezwitscher hed är aber en Schnabel gha.

E rechtige Vogel esch schampar schüch.
De Balthasar fürchted sech aber vor nüd.

Das esch s’Lied vom Balthasar,
em Mönschevogel ohni Moral.
Dä wo gloubt er sig en Star,
so ne Vogel - esch de Balthasar.

Met sim Schnabel hed är alli verpfeffe,
sini beste Frönde - inbegreffe.

De Pfarrer heig es Gschleipf met ere Frou,
dä ghört as Chrüz - seid är emou.

Si Nochber simulieri, dä sig ganz perfid,
ond überhoupt sig dä gar ned - invalid.

Das esch s’Lied vom Balthasar,
em Mönschevogel ohni Moral.
Dä wo gloubt är sig en Star,
so ne Vogel - esch de Balthasar.

Är prahlet vom grosse Gschäft - in bar,
jedes Wort esch gloge - vom Balthasar.

Met em Gäld chouft är sech veli Frönd,
dass es ned ehm ghört, esch för en - kei Sönd.

Obwohl de Balthasar hed kei Flögel gha,
esch är gfloge i Knast - grad näbedra.

Das esch s’Lied vom Balthasar,
em Mönschevogel ohni Moral.
Dä wo gloubt är sig en Star,
so ne Vogel - esch de Balthasar.

I dem Knast hocked e ganzi Schar,
Mönschevögel wie - de Balthasar.

Be dene esch är aber öberhoupt kei Star,
nor de Pinocchio - ganz lapidar.

Sini koufte Frönde möchid sech jetz rar,
well s’Gäld fählt - bim Balthasar.

Das esch s’Lied vom Balthasar,
em Mönschevogel ohni Moral.
Dä wo gloubt är sig en Star,
so ne Vogel - esch de Balthasar.
Esch de Balthasar.
Esch de Balthasar.

Öpis wo n’ech ned weiss
aber ou der ander ned weiss
jo, wenn’s gar niemmer weiss,
bliibts es Gheimnis - weisch.

Wie vel Stärne begleited mech
ond send z’Nacht miis Liechtermeer
ond möchid - wenn ech verwach
de Sonne am Hemmel Platz.

Öpis wo n’ech ned weiss
aber ou der ander ned weiss
jo, wenn’s gar niemmer weiss,
bliibts es Gheimnis - weisch.

Wie vel Fesch schwemmed im Meer?
Wie vel Arte hemmer no nie gseh?
Ob chlii oder gross oder bont
ou lüüchtendi, läbid am Grond.

Wie vel Sandkörner - hed en Sandstorm,
ond im Meer wie vel Plankton,
wie vel Rägetröpfe gänd en Bach,
ond Schneeflocke, e wiissi Pracht?

Wie vel cha niemmer säge,
ou de Einstein wär verläge.

Wie vel Müetter truurid om ehri Chend,
wel sie nöm of dere Wält send?
Wie vel Träne tränked eri Truur?
Jede Tag, rond om d’Uhr.

Wie vel Frönde treff ech im Hemmel,
wenn ech riit of em Todes-Schemmel?
Oder esch de Garten Eden,
nor en Erfendig vo Prophete?

Öpis wo n’ech ned weiss
aber ou der ander ned weiss
jo, wenn’s gar niemmer weiss,
bliibts es Gheimnis - weisch!

Jo bliibts es Gheimnis - weisch!

Ech gniesse de Momänt, wenn ech mech noch ehr sehne.
Ech gniesse de Momänt, wenn ech si gsehne.
Ech gniesse de Momänt, wo d’Auge tüend flörte.
Ech gniesse die Momänt- jedesmol.

Ech gniesse de Momänt, wo si bliibt stoh.
Ech gniesse de Momänt, wo si zu mer seid jo.
Ech gniesse de Momänt, wo mer zäme ziend.
Ech gniesse die Momänt- jedesmol.

Jede Momänt esch im nöchschte Ougebleck – verbii.
Jede Momänt hed nome ne bestemmti – Zyt.
Jede Momänt esch eine vo mim Läbe – gsi.

Ech gniesse de Momänt, wo si tued lache.
Ech gniesse de Momänt, wo mer Liebi tüend mache.
Ech gniesse de Momänt, vo Hemmel of Ärde.
Ech gniesse die Momänt - jedesmol.

Ech gniesse de Momänt, wo si seid : «Du wersch Pape ! »
Ech gniesse de Momänt, wo’s i erem Buuch tued zapple.
Ech gniesse de Momänt, wo mer send z’drette.
Ech gniesse die Momänt - jedesmol.

Jede Momänt esch im nöchschte Ougebleck – verbii.
Jede Momänt hed nome n’e bestemmti – Zyt.
Jede Momänt esch eine vo mim Läbe – gsi.

Mech verdriesst de Momänt, wo mer tüend zangge,
wel üsi Liebi jetz plötzlech tued wanke.
Aber ech gniesse de Momänt, vom stelle verzeihe.
Ech gniesse die Momänt - jedesmol.

Ech gniesse de Momänt, wo’s Alter chond.
Ech gniesse de Momänt, solang ech be gsond.
Ech gniesse de Momänt, wo si rüefid: «Grosspapi!»
Ech gniesse die Momänt - jedesmol.

De letschti Momänt chond bestemmt emol –verbii.
Bim letschte Momänt send sicher es paar Träne – debii.
Alli Momänt send denn - mis Läbe –gsi.

S’Meer ruscht ond ech träum ondere Palme,
wiit weg - vo Gedanke ond Allem
ech lose nor de Gschechte vo de Wälle zue,
wo vo wiit här chömid - ganz noch zo mer zue.

Scho lang onderwägs vo Ninive,
wo jede Börger sigi e Majestät,
wo jede heigi es prächtigs Schloss,
e goldegi Kutsche - ond es wiisses Ross.

Eri Sproch heissi „Wippla Gompine“,
nor eis Wort ond scho steug do en Fee,
wo alli alles heigid, gäbis e kei Nied,
ond wos kei Uhre heigi - deför vell Zyt.

Scho lang underwägs vo Ninive,
wo jede Börger sigi e Majestät,
wo jede heigi es prächtigs Schloss,
e goldegi Kutsche - ond es wiisses Ross.

Die broteti Gans flügi direkt of de Täller,
zom iischlofe tüeg en Fee es Märli verzelle,
wo’s’Gold rägni, müess nimmer schaffe,
well alli Arbet - Wechtelmänndli mache.

Scho lang underwägs vo Ninive,
wo jede Börger sigi e Majestät,
wo jede heigi es prächtigs Schloss,
e goldegi Kutsche - ond es wiisses Ross.

Ganz schüüch frog ech: „Wo esch Ninive?“
Ech wett so gärn - ganz elei – det he.
Do stöpft mech öpper a mim Bei,
s’esch mine Frou wo seid: „Chom mer gönd jetz hei!“

Er hed am Märt e grossi Banane gstohle.
Jetz wot Polizei de Willi dehei go abhole.
Vor sim Huus stönd si met schusssichere Weste,
för so ne Isatz nemmt Polizei nor die Beste.

D’Wohnigstüre flügt uf met Krach ond ohni Warnig,
d’Mueter vom Willi stoht do ganz ohni Tarnig.
„Wo esch er wo?“ rüefed si, i de Hand en Revolver.
Vo jetz weg hed de Willi d’Polizei als Verfolger.

Willi - breng doch d’Banane de Polizei!
Willi - chom doch bald weder hei!

Völlig erschöpft vor Hunger und de Flocht,
überchond de Willi plötzlech e grossi Forcht.
Of eme Plakat lest er sine Name:
„Wanted Willi - wägere gstohlne Banane!“

De Willi hed jetz müesse en Entscheidig fälle:
flöchte oder abhocke inere Zälle.
D’Freiheit opfere wägere gstohlne Banane,
niemmer hät en verstande vo sine Ur-Ahne.

Willi - breng doch d’Banane de Polizei!
Willi - chom doch bald weder hei!

En Revolver - so gross wie die gstohlni Banane
hed de Willi kouft ond sini Zuekonft afo plane.
Statt go schaffe jede Tag för e chli Monete
macht er jetz noch jedem Öberfall e grossi Fete.

De Willi hed Bank för Bank usgroubt.
Met em Gäld hed är en Villa am Meer bout.
En Sattelschlepper met 10 Tonne Banane
stellt er diräkt vor em Polizeiposte ane.

De Willi hed bronge d’Banane de Polizei
De Willi chond aber nie nie me hei!

Met grosse Buechschtabe stods of de Tetelsiite:
„Willi narrt Polizei - die ganz Elite!“
En Nobody esch er gseh, grad no vori,
jetz riissid sech d’Medien um sini Story.

Oh mein Gott, es esch scho weder Morge.
D’Nacht nüüd gschlofe, wäg de Sorge.
Ha mi ständig gfrogt, wie’s sell wiiter go,
hätt mech doch nor d’Nacht met gno.
Hätt ehn doch nor d’Nacht met gno.

Im Job louft’s miis, d’Frou esch devo,
Betriebige im Huus, e Scholdebärg do.
S’Billett esch fort wägem Alkohol,
hätt mech doch nor d’Nacht met gno.
Hätt ehn doch nor d’Nacht met gno

Ech g’höre e Stemm usem Zemmer cho:
„Papi ufstoh, ech mues i Kendsgi go!“
Ech stohne schnell uf, ha Kleider jo no a,
de Nik esch alles, won ech no ha.

En Ovi ond es Brod ond schnell i d’Schueh,
scho rennid mer, em Kendsgi zue.
Onder de Tör rüeft de Nik mer zue:
„Papi choufsch du mehr en iPad?“
„Jo jo, sobald ech chome dezue.“

Woohär, wohär wohär,
nemm ech so schnell en iPad här?
Woohär, wohär wohär,
nemm ech so schnell en iPad här?

Ech stemple schnell i, Ziit esch verbii,
de Schef stoht do, luegt gremmig dri.
„Jetz längst aber de!“ seid er bim go.
Hätt mech doch nor d’Nacht met gno.
Hätt ehn doch nor d’Nacht met gno.

Ech hole de Nik im Kendsgi ab,
er strahlet mech vo wiitem a:
„Papi hesch Ziit gha för ne iPad z’chaufe?“
„Ou leider nei“ ond e Träne esch gloufe.

Woohär, wohär wohär,
nemm ech so schnell en iPad här.
Woohär, wohär wohär,
nemm ech so schnell en iPad här.

Zrogg i de Wohnig: de Strom esch abgschellt.
Ech sueche n’es Liecht, es Füürzüg schnell.
Im Mantelsack fend ech es Papier,
es esch de vergässni Lottoschien.
Das esch de vergässni Lottoschien.

1, 2, 4, 8, 11 ond’s Zwänzgi,
das send doch Zahle vom Samschtig!
Ech omarme mis Glöck bis am Morge.
E ganze Nacht g’ha oni Sorge.

Ech schriibe em Chef, er seg mech los,
en iPad chouf ech, ond zwor de gross.
De Nik seid truurig bim übercho:
„Papi, ech wet gärn zom Mami go!“
Ond das sel ech ou no verschto?

Oh mein Gott, neui Sorge send cho.
E huufe Gäld, aber de Nik nömm do.
So ganz ellei, ech verzwiifle deby,
förs grosse Glöck geds kei Lottoschien,
förs grosse Glöck geds kei Lottoschien,

förs grosse Glöck - geds kei Lottoschien.

Hallo Papa, ech bes Papa, de Baschi, di jöngschti Sohnema.
Nei nei Papa, du chasch jetz ned heigo. Du weisch, s’Mueti esch jo nömme do.
Si wartet of dech, am grosse Tor ond bereitet dis Lieblingsässe vor.
S’Mueti weiss doch, was du gärn hesch: E Bärnerplatte - ond en Wy vom Salgesch.

Anno anno anno-dazomal, besch du gseh ere Traumma
anno anno anno-dazomal, hend er enand ganz gärn gha.

Jo jo Papa, jo ech weiss, du wettisch weder zrogg of dini Bahngleis.
Met em Lotti, dinere schwäre Dampfloki, hesch du veli Tonne omegschleipft.
Jetz stohd sie poliert - wie vo der, im Museum, wo si bewondered wird.
Du fählsch ere aber, jede Tag, well si nömm - för dech dampfe cha.

Anno anno anno-dazomal, send er gseh es Traumpaar
anno anno anno-dazomal, hesch du s’Lotti ganz gärn gha.

Jo jo Papa, jo ech lueg, zo dim Garte ond gebe allne Pflanze Wasser gnueg.
Dini Rose tuen ech omsorge ond schniede die allerschönste jede Morge.
Eini schenk ech de Tante Käthi, eini de Barbara, weisch die vo de Spitex, die nätti.
Eini leg ech em Mueti ofs Grab ond eini – lo n’ech för dech lo stoh.

Anno anno anno-dazomal, hesch du de schönschti Garte gha
anno anno anno-dazomal, hesch du de Garte ganz gärn gha.

Tschüssli Papa, ech mues jetz go. Ech lone aber no dini Lieblingsmusig a.
Weisch, de Stucki met em Sax, wo du so gärn magsch. Eech be de morn weder do.

Vierzgtusig Tonne schier,
269 Meter lang,
för 2500 Passagier,
bout vo Wolff ond Harland.

White Star Line esch de Bsetzer,
Titanic hend si’s touft,
vo drei Dampfmaschine atrebe,
unsinkbar - hend si gloubt.

Of das Scheff hend all es Oug,
s’esch bereit zor Jumpferefahrt.
Es esch s’Gröschte wo mer je hed bout,
s’wartet nome no of si Start.

Es esch so gross und prächtig,
bejublet voll Euphorie.
Es erschient so übermächtig,
1912 esch das gseh.

Titanic esch in aller Mund,
drom hend veli es Ticket kauft.
Jetz schlod eri allergröschti Stond,
wo sie s’erstemol uslouft.

Die Riiche, die send of Oberdeck,
die Reis en Luxusfahrt,
die andere wend nor eifach weg,
us de Armuet noch Amerika.

Scho vor de erschte Fahrt hend Bsetzer
die riskanti Route plant.
Die schnellschti of New York sells si,
veli hend wägem Is sie gwarnt.

En Walzer spelt Kapälle,
Kronlüchter lüchtid hell,
Titanic gleitet sanft dor d’Wälle,
majestätisch und so schnell.

Ganz wachsam luegt en Offizier
vom Usgock of’s offne Meer.
D’Iseschelti - minus vier
ploget si Körper sehr.

Sini Gedanke send wiit weg,
bi de Frou ond sine Chend.
Verzellt ne i sine Gedanke,
was för Lüüt of de Titanic send.

Do esch e Mueter met drü Chend,
die planged bes s’Scheff in New York achond.
Well’s de Papi ändlech weder gsend,
hed Arbet gfonde im Staat Vermont.

Of Underdeck do esch en Zouberer.
Dä onderhalted d’Lüüt met Treck,
ond träumt als Uswanderer,
vo grosse Bühneuftritt.

Do esch no die riichi Lady,
behange met Schmock ganz schwär.
Erem Ma seid si nor Baby,
ond dä neckt nor wie ne Teddybär.

Es esch chorz vor Metternacht.
D’Union Jack flatteret am Mascht.
Niemmer ahnt e liisi Gfohr
of dem schwimmende Palascht.

Doch plötzlech - wie vo Geisterhand
taucht vorne en Isberg uf.
Wie ne gspannti Linwand
es grosses isigs Huus.

Z’spoht, om’s Schicksal abzwände,
mer hed ehn eifach ned gseh
de Funker Notzeiche sändet
zo de Passagier god d’Warnig ned.

De Isbärg lod d’Titanic erzettere.
Niete platzid usem Rompf.
Es esch als wördis gwettere
es Grolle luut und dompf.

Dor die grossi klaffi Wonde,
esch met gwaltig grosser Wocht,
s’Wasser i Bug vo onde
för veli geds gar kei Flucht.

Doch plötzlech wird’s ganz stell
d’Motore send verstommt
d’Notlampe lüchtid rot ond grell
Angst, was ächt jetze chond!

Verwerrig und Gebät i de Gäng,
de Funker sändet Signal,
die ersti Lüchtragete,
am Hemmel en helle Strahl.

Offiziere ond Matrose,
hend d’Rettigsboot klar gmacht.
„Zerscht Fraue ond Chend!“ tönt vorne,
em Käpitän sini Stemm dur d’Nacht.

Alli Rettigsboot send gfieret
Schrei wäge verlorne Chend.
Of Deck verzwiefleti Passagier,
well sie of de Boot e kei Platz hend.

Wells de Kapitän befehlt,
spelt d’Kapälle of Oberdeck
de allerletschti Tango
klengt wie nes letschts Gebät.

Wiit wäg send d’Rettigsboot,
springid veli in letschter Not,
vom Scheff, wo vor em senke stohd,
i isig chalti Tod.

Ganz konsterniert hed d’Wält reagiert.
Mer heds ned sofort gloubt,
was met de Titanic esch passiert,
so veli Seele hed beroubt.

Ämmämmämm Ämmämmebrogg
Ämmämmämm Ämmämmebrogg
Ämmebrogg - Ämmebrogg
z’Ämmebrogg geds en Brogg
of Lozärn ond zrogg, of Ämmebrogg.

Wotsch of Lozärn oder of Bärn,
gosch über d’Brogg vo de Ämme ganz gärn.
Z’Ämmebrogg, öber d’Ämmebrogg.
Ohni Brogg hätsch länger of Lozärn ond
zrogg, of Ämmebrogg.

Besch e mol i de Metti vo de Brogg,
bliib doch stoh ond lueg ganz eifach zrogg,
gsesch Ämmebrogg. Denn wotsch nieme fort
ond chonsch sofort zrogg, of Ämmebrogg.

Ämmämmämm Ämmämmebrogg
Ämmebrogg - Ämmebrogg
z’Ämmebrogg geds en Brogg
of Lozärn ond zrogg - d’Ämmebrogg.

Ämmämmämm Ämmämmebrogg
Ämmebrogg - Ämmebrogg
z’Ämmebrogg geds en Brogg
of Lozärn ond zrogg - d’Ämmebrogg.

Wenn däne besch, ond Brogg nömm fensch,
chonsch nömm zrogg, zrogg of Ämmebrogg,
of Ämmebrogg. De nemm de Zog zrogg
dä haltet met eme Rock in Ämmebrogg.

Wotsch über d’Brogg in Ämmebrogg,
ond z’mittst of de Brogg do hockt en grossi Mogg,
en bösi Mogg; de gang lieber zrogg,
söscht stecht dech die Mogg of de Brogg,

Ämmämmämm Ämmämmebrogg
Ämmebrogg - Ämmebrogg
z’Ämmebrogg geds en Brogg
of Lozärn ond zrogg d’Ämmebrogg.

S’esch lang lang zrogg, do esch d’Ämmebrogg
us Holz no gseh - jetz esch si fort, die holzig Brogg,
nor de Broggechopf esch blebe zrogg,
in Ämmebrogg.

Ämmämmämm Ämmämmebrogg
Ämmämmämm Ämmämmebrogg
Ämmämmämm Ämmämmebrogg
Ämmämmämm Ämmämmebrogg
Ämmämmämm Ämmämmebrogg
Ämmämmämm Ämmämmebrogg
Ämmämmämm Ämmebrogg