Lang scho    

Lang scho, lang esch es här. Lang scho, esch mis Läbe lär. Ech weiss nömm, was Freiheit heisst. Ech weiss nömm öb e Träne of dere Wält öberhoupt no öpis zellt. 

Lang scho, han ech Paula verlore. Well sie im Onrecht, hed omebohret. Se hed zvell gwösst, vo dem Ehremaa, do hed en donkli Hand, ere eifach s’ Läbe gno.  

Chorz vorhär hed Paula mer telefoniert, ond gseid sie heigi recherchiert. Dä Ehrema ghöri ned nor de Regierig a, sondern ou de Mafia. Si schriebi jetz en Brecht ond brengi dä Ma vor Grecht. 

Dä Ehrema seid, das esch en Schand. Dä Fall nähm er, grad sälber a d’Hand. Hed alli Spure sofort verto, do hed min Dolch em gno, was er de Paula hed weggno.  

D’Wält verlüüri en grosse Maa. heig im Läbe vell Guets ta. Die donkli Siite bliibt unendteckt, nor Paula hed erfahre, wo n’er sie gha hed.   

Er esch gange wie ne Hero, met Fanfare, im Fahnemeer. Paula aber, nor stell vergrabe, de einzig Schmock am Grab, sind mini Träne gseh. 

Niemmer hed mer welle gloube, ond niemmer welle em de Rueff versoue. D’Täg vo mehr send jetz abzellt, well s’Recht vo de Mächtige of dere Welt eifach andersch zellt. 

Ech ha nor ghört - besch du bereit? Ech ha ned ghör - es tued mer leid! Grad noch dem de Strang hed’s to, hed Paula mer zueglächlet ond mech i d’Arme gno.